Opis atrakcji
Ogród Botaniczny Uniwersytetu Wrocławskiego znajduje się w najstarszej części miasta, na Wyspie Tumskiej. Ogród ten jest jednym z najstarszych w Europie, został założony w 1811 roku w roku otwarcia Uniwersytetu. Początkowo ogrodowi przypisywano wyłącznie funkcję naukową.
Ogród botaniczny zajmował powierzchnię 5 hektarów, jego pierwszym dyrektorem został mianowany botanik i fizjolog profesor Heinrich Friedrich Link. Ogród stopniowo się powiększał, rosła liczba gatunków roślin, zmieniali się liderzy, z których każdy wniósł coś nowego do struktury ogrodu: stworzono podział na strefy geograficzne i klimatyczne, zwiększono liczbę uprawianych roślin. Za czasów Johannesa Budera w 1933 r. granice ogrodu zostały powiększone o kolejny hektar ze względu na teren dawnego cmentarza.
W 1945 roku, podczas oblężenia miasta przez Armię Czerwoną, ogród został prawie doszczętnie zniszczony. Wojska niemieckie ustawiły w ogrodzie stanowiska artylerii przeciwlotniczej i zbudowały magazyny amunicji. Jeszcze wiele lat później, w latach 50., podczas gruntownego czyszczenia stawu odkryto imponujący arsenał wojskowy.
W 1948 roku podjęto decyzję o odrestaurowaniu ogrodu botanicznego, przywracając mu dawny wygląd. Zadanie to powierzono prof. Henrykowi Telezińskiemu i Stefanowi Mackowi. W 1958 roku, po oczyszczeniu stawu przez saperów, wybudowano drewniany most łukowy, który do dziś pozostaje jednym z najbardziej romantycznych miejsc w ogrodzie. W 1967 r. wybudowano specjalny basen dla roślin wodnych według projektu architekta Tadeusza Zipsera. Od 1994 roku ogród botaniczny wraz z otaczającym go historycznym centrum miasta uznawany jest za zabytek historyczny.
Obecnie powierzchnia ogrodu wynosi 7,4 ha, zbiera się tu ponad 7,5 tys. gatunków roślin (a biorąc pod uwagę różne odmiany, liczba ta sięga 11 500). Zwiedzający mogą zobaczyć wiecznie zielony mahoń, modrzew polski, dąb, cis, buk, ponad 30 odmian hiacyntów i ponad 80 odmian żonkili. Również w ogrodzie znajduje się bogata kolekcja roślin szklarniowych - ponad 5000.
