Opis atrakcji
Pałac Królewski wychodzi na przestronny Piazza del Plebesito, nazwany na cześć referendum z 1946 roku, które zakończyło monarchię włoską. Prace nad budową pałacu rozpoczął w XVII wieku Domenico Fontana. Klientem był hiszpański wicekról Don Ferranto Ruiz de Castro, który chciał wznieść rezydencję godną korony hiszpańskiej na przybycie swego suwerena Filipa II. Na początku XVIII w. budynek rozbudowano, a po pożarze w 1837 r. odtworzył go z elementami neoklasycyzmu Gaetano Genovese. Długą fasadę wieńczy zegar i dzwonnica. W jego dolnej kondygnacji w 1888 roku Vanvitelli urządził osiem nisz z posągami władców Neapolu, którzy rządzili tu od 1140 roku. Są to Roger, Fryderyk II Hohenstaufen, Karol I Anjou, Alfons I Aragoński, Karol V, Karol III Burbon, Joachim Murat, Wiktor Emanuel II.
We wnętrzu pałacu znajduje się 17 sal, w większości klasycystycznych, empirowych i neobarokowych, pełnych dzieł sztuki. Oto Teatr Dworski, zbudowany przez G. Fugę w drugiej połowie XVIII wieku, ogromna kaplica ozdobiona kolorowymi kamieniami, z wystawą sztuki kościelnej, gigantyczny taras z fontannami oraz Biblioteka Narodowa ze słynnymi papirusami z Herkulanum. W 1717 r. w tym pałacu ukrywał się carewicz Aleksiej, syn Piotra I, wywieziony stąd na pewną śmierć do Rosji.
