Opis atrakcji
Narodowe Muzeum Sztuki Zachodniej w Tokio jest jedyne w swoim rodzaju w całej Japonii. Podstawą bogatej kolekcji malarstwa i rzeźby była prywatna kolekcja polityka i biznesmena Matsukaty Kozdiro, który dużo podróżował po Europie i kupował dzieła sztuki, głównie w Paryżu. Jego kolekcja, znajdująca się we Francji, została skonfiskowana podczas II wojny światowej, ale jej część została później zwrócona do Japonii na znak pojednania narodów francuskiego i japońskiego.
W 1957 r. rozpoczęto budowę muzeum w parku Ueno, którego budynek zaprojektował słynny francuski architekt Le Corbusier. Dwa lata później otwarto muzeum, a dwadzieścia lat później uczeń Le Corbusiera, Kunio Maekawa, dodał do niego dodatkowe pomieszczenie.
Dziś muzeum posiada ponad dwa tysiące eksponatów, których autorami są najwybitniejsi artyści i rzeźbiarze Europy i Ameryki Północnej, żyjący w okresie od średniowiecza do XX wieku.
Pierwsze piętro muzeum poświęcone jest malarzom, którzy tworzyli w XV-XVIII wieku - m.in. włoskim mistrzom Tintoretto, Veronese, flamandzkim Rubensowi i van Dyckowi, przedstawicielom niemieckiej, francuskiej i hiszpańskiej szkoły malarskiej. W nowym gmachu muzeum, dobudowanym w 1979 r., znajdują się płótna z drugiej połowy XIX i XX wieku. Są wśród nich obrazy francuskich impresjonistów (Renoira, Cezanne'a, van Gogha, Moneta, Gauguina), a także włoskich futurystów i angielskich prerafaelitów. Wystawę grafiki w muzeum reprezentują prace Rembrandta, Goyi, Durera i innych. Ponadto muzeum w Tokio ma najbardziej kompletną kolekcję dzieł Rodina, która obejmuje 58 rzeźb, w tym słynne dzieła „Myśliciel”, „Obywatele Calais” i „Bramy piekielne”.
