Opis atrakcji
Fort Fuentes to forteca wojskowa zbudowana na wzgórzu Montegiolo w okolicach Colico, nad brzegiem jeziora Como. Został wzniesiony na rozkaz hiszpańskiego gubernatora Mediolanu, Don Pedro Henriquez de Acevedo, hrabiego Fuentes, aby kontrolować równinę poniżej Pian di Spagna i strategicznie ważną drogę między Valtelliną, Valchiavenną i Alto Lario. Ponadto twierdzy tej powierzono obowiązek ochrony północnych granic posiadłości hiszpańskich.
Budowa fortu rozpoczęła się w 1603 lub 1609 roku pod kierunkiem wojskowego architekta Gabrio Brusca i została w pełni ukończona trzy lata później. Fort miał kształt prostokąta, a mury o nieregularnych kształtach, wystające jak kliny, pozwalały lepiej chronić bastion. Cała konstrukcja składała się z kilku poziomów: na górnym, nadal widocznym, znajdowała się kwatera dowódcy, a na dolnym znajdowały się pomieszczenia dla żołnierzy. W sumie twierdza mogła pomieścić około 300 osób. Wspierającymi fortyfikacjami były Wieża Sorico, Torretta del Passo, Fortino d'Adda, Torrino di Borgofrancone, Torretta di Curcio i Wieża Fontanedo.
Podobnie jak Mediolan, Fort Fuentes został zdobyty przez Eugeniusza Sabaudzkiego w 1706 roku, kończąc hiszpańskie rządy w północnych Włoszech. W 1769 r. fort odwiedził cesarz austriacki Józef II, który uznał go za bezużyteczny do celów wojskowych. Trzynaście lat później twierdza została wycofana z użytku, a grunty sprzedane w ręce prywatne. Pod koniec XVIII wieku z rozkazu Napoleona fort został prawie całkowicie zniszczony. Następnie w XIX wieku w jego ruinach ukrywali się bandyci i partyzanci, a podczas I wojny światowej wyposażono tu osiem stanowisk ogniowych. W 1987 roku całe wzgórze Montegiolo wraz z ruinami fortu zostało wykupione przez administrację prowincji Como, a później stało się własnością prowincji Lecco. W 1998 roku powołano do życia specjalne Stowarzyszenie Fort Fuentes w celu zachowania dziedzictwa historycznego tego miejsca.
Warto również wspomnieć o fresku, który kiedyś znajdował się w kaplicy fortu – przedstawia on św. Barbarę, patronkę wojowników. Sam fresk ma nie tyle znaczenie artystyczne, ile historyczne – dziś znajduje się w kościele parafialnym Colico San Giorgio.
