Opis atrakcji
Rocca Aldobrandesca, znana również jako Rocca Spagnola, to twierdza w Porto Ercole, dawniej jeden z bastionów systemu obronnego przylądka Monte Argentario. Wcześniej na miejscu dzisiejszej twierdzy znajdowała się mała kaplica San Giovanni Evangelista, o której pierwsza wzmianka znajduje się w 1074 roku. Następnie z rozkazu hrabiny Margarity Aldobrandeschi zbudowano tu kwadratową wieżę, która stała się zalążkiem przyszłej twierdzy. Później wieża stała się własnością rodu Orsini z Pitigliano, co doprowadziło do logicznego zakończenia budowy fortyfikacji. Po zdobyciu Porto Ercole przez Sieńczyków w XV wieku, artysta Lorenzo di Pietro, znany jako Vecchietta, został sprowadzony do przywrócenia i rozbudowy Rocca Aldobrandesca. Dodał do fortu dwie okrągłe wieże, nadając mu kształt trójkąta, oraz mur rozciągający się od tych wież do morza. A w 1487 r. inżynier wojskowy Francesco di Giorgio Martini poprawił projekt Vecchietty, tworząc bizantyjską wieżę na nadbrzeżnej części twierdzy - połączył ją z Rocca zadaszonym chodnikiem.
W połowie XVI wieku w Rocca Aldobrandesca miały miejsce następujące modyfikacje: ufortyfikowano mur obronny twierdzy, a do samej twierdzy dobudowano potężne bastiony i wzniesiono ziemne wały. W tych samych latach zbudowano kaplicę San Giovanni - prawdziwą perełkę architektury renesansowej. Z twierdzy za pomocą sygnałów świetlnych komunikowano się z fortem Sant Ippolito na zachodzie i fortem della Galera na północy, a z Palazzo dei Governanti można było komunikować się podziemnymi tunelami.
Po zjednoczeniu Włoch Rocca Aldobrandesca zaczęła stopniowo tracić swoje funkcje obronne. W 1862 roku na jednym z jej narożników wybudowano latarnię morską, a pod koniec XIX wieku fortecę zamieniono na więzienie, w którym przetrzymywano więźniów podczas I wojny światowej. Po II wojnie światowej twierdza została zamknięta i sprzedana w ręce prywatne. Pomieszczenia wewnętrzne zaadaptowano do zamieszkania, a część pomieszczeń przeszła na własność gminy.
