Opis atrakcji
W centrum Heraklionu, przy ulicy 25 Sierpnia, znajduje się kolejny ważny zabytek historyczny – Katedra św. Tytusa. Świątynia otrzymała swoją nazwę na cześć patrona Tytusa, który w I wieku n.e. głosił chrześcijaństwo na wyspie. Św. Tytus był uczniem apostoła Pawła i pierwszym biskupem Krety.
W 961 roku cesarz Nicefor Fokas wycofał Arabów z Krety, w wyniku czego wyspa ponownie znalazła się pod skrzydłami potężnego Cesarstwa Bizantyjskiego. Następnie zbudowano katedrę św. Tytusa, aby ożywić wiarę chrześcijańską i tradycje Krety, która popadła w ruinę po podboju wyspy przez muzułmanów. Pierwsza świątynia poświęcona św. Tytusowi znajdowała się w starożytnym mieście Gortyna (Gortis), które było pierwszą stolicą Krety w czasach rzymskich, ale zostało zniszczone przez trzęsienie ziemi. Stolicę wyspy przeniesiono do Candii (Heraklion), a relikwie starej świątyni (relikwie św. Tytusa, cudowna ikona Matki Boskiej itp.) przeniesiono do nowego klasztoru.
W okresie bizantyjskim kościół był siedzibą prawosławnego arcybiskupa Krety (w okresie panowania arabskiego znajdowała się tu także świątynia chrześcijańska). Za czasów Wenecjan w budynku mieściła się katedra arcybiskupa katolickiego. W okresie panowania Turków na Krecie kościół został przekształcony w meczet. Wszystkie główne relikty katedry zostały przewiezione do Wenecji przez generała Morosiniego na krótko przed najazdem tureckim na miasto.
Wielkie trzęsienie ziemi z 1856 roku całkowicie zniszczyło konstrukcję. W 1872 r. świątynia została przebudowana na starym fundamencie pod kierunkiem osmańskiego architekta Atanazego Mousisy. W latach dwudziestych XX wieku, kiedy ostatni muzułmanie opuścili Heraklion, cerkiew została ponownie konsekrowana jako cerkiew prawosławna. W tym samym czasie przebudowano kościół, a minaret zastąpiono dzwonnicą. W 1956 r. relikwie św. Tytusa zostały zwrócone do Heraklionu i dziś przechowywane są w katedrze św. Tytusa.
