Opis atrakcji
Ruiny miasta Lamanai (tłumaczone jako „podwodny krokodyl”) to starożytne centrum kulturalne i religijne ludu Majów, położone na wybrzeżu oceanu. Znaleziska archeologiczne i ślady pyłku kukurydzy w osadach gruntowych i skalnych wskazują, że osada Majów w Lamanai istniała już w 1500 rpne. Wykopaliska w pobliżu ujawniły również, że Lamanai doświadczyło zapaści demograficznej i społeczno-politycznej, która miała miejsce w wielu innych dużych miastach Majów w IX wieku naszej ery. Jednak osada nie została opuszczona i aż do czasów okupacji hiszpańskiej w XVI wieku mieszkali w niej ludzie. W okresie swojej świetności (okres klasyczny 250-900 ne) miasto liczyło około 20 tysięcy mieszkańców.
Przez jakiś czas po przybyciu Hiszpanów miejscowi nadal pozostawali w mieście. Ale okrutna postawa zdobywców zmusiła ludność do opuszczenia swoich domów. Hiszpańscy konkwistadorzy sprowadzili zbiegłych Majów z powrotem do miast, aby pracowali na ziemi. W ten sposób Lamanai został ponownie zaludniony. Pod nadzorem mnichów franciszkańskich ochrzczono Indian, a na miejscu sanktuariów Majów zbudowano dwa kościoły. Powszechne powstania w koloniach hiszpańskich nie ominęły Lamanai, a w 1641 r., według dokumentów mnichów franciszkańskich, miasto zostało zniszczone przez pożar i opuszczone.
Po wycofaniu się Hiszpanów z Belize w XVIII wieku brytyjskie zainteresowanie Lamanai skupiło się wokół przetwarzania trzciny cukrowej. W ostatniej ćwierci XIX wieku mieszkało tu wielu brytyjskich robotników i ich rodzin, wykorzystując kopce Majów jako fundamenty pod własne domy. Tak więc Lamanai jest miastem Majów, które jest nieprzerwanie zamieszkane dłużej niż reszta.
Wykopaliska archeologiczne starożytnego miasta rozpoczęły się w 1974 roku. Ruiny hiszpańskich kościołów i angielskich domów skłoniły naukowców do przypuszczenia, że pod nimi znajduje się więcej starożytnych budowli. Odkryto sanktuarium pod jednym z kościołów, dużo ceramiki, ustalono wiek miejsca. Badania trwają do dziś.
