Opis atrakcji
Katedra San Lorenzo pod wezwaniem św. Wawrzyńca jest głównym kościołem rzymskokatolickim w Grosseto. Jego budowę rozpoczął pod koniec XIII wieku architekt ze Sieny Sozzo di Rustikini na miejscu innej świątyni, Santa Maria Assunta. Kościół został ukończony dopiero w XV wieku z powodu nieustannych starć między Grosseto a Sieną.
Fasada San Lorenzo wykonana jest z biało-czerwonego marmuru w stylu romańskim, nie jest to jednak pierwotny wygląd kościoła, lecz efekt szeregu przebudów przeprowadzonych w XVI wieku oraz w latach 1816-1855, kiedy kościół nabrał cech stylu renesansowego i barokowego. Na szczęście budowla częściowo zachowała elementy dekoracyjne pierwotnej konstrukcji, w tym symbole ewangelistów. Fasada zwrócona jest na wschód i posiada trzy portale. U góry widoczna loggia z łukami i gzymsem międzykondygnacyjnym. Centralna część fasady, zwieńczona tympanonem, wyróżnia się dużą rozetą i gotycką rzeźbą. W XVI wieku na tympanonie zamontowano na szczycie dwie małe latarnie i dwa niewielkie obeliski.
Strona południowa kościoła, zwrócona w stronę Piazza Dante, wyróżnia się dwoma gotyckimi oknami. Dekoracje bocznego portalu, okien i posągu św. Wawrzyńca są dziełem warsztatu Agostino di Giovanni. Górną część portalu z płaskorzeźbą przedstawiającą Matkę Boską w lunecie i dwoma posągami wykonał w 1897 roku rzeźbiarz Leopoldo Maccari. A w 1983 roku artysta Arnaldo Mazzanti pomalował górny gzyms wstęgowy freskami.
Wewnątrz świątynia wykonana jest w formie krzyża łacińskiego z transeptem i absydą. Nawa główna i kaplice boczne oddzielone są od siebie pilastrami w kształcie krzyża. Wśród głównych atrakcji San Lorenzo znajdują się efektowna chrzcielnica z lat 1470-74, ozdobiona wspaniałymi rzeźbami oraz obraz Matteo di Giovanni „Madonna delle Grazie” z 1470 roku.
Dzwonnica kościoła na lewo od niej została zbudowana w 1402 roku i odrestaurowana na początku XX wieku. A na prawo od katedry widać rzymską kolumnę z korynckimi kapitelami, na których w średniowieczu wisiały ogłoszenia.
